วัดพระทอง (วัดพระผุด) อยู่ห่างจากตัวเมืองภูเก็ตประมาณ 20 กิโลเมตร จากตัวเมืองภูเก็ต เลยที่ว่าการอำเภอถลาง ไปเล็กน้อยจะมีทางแยกขวามือเข้าวัดพระทอง วัดนี้มีพระพุทธรูปที่แตกต่างไปจากพระพูทธรูปทั่วไป โดยมีพระพุทธรูป ผุดขึ้นมาจากพื้นดินเพียงครึ่งองค์
เมื่อคราวศึกพระเจ้าปะดุง ยกพลมาตีเมืองถลาง พ.ศ. 2328 ทหารพม่าพยายามขุด พระผุดเพื่อนำกลับไปพม่า แต่ขุดลงไปคราวใด ก็มีฝูงแตนไล่ต่อย จนต้องละความพยายาม ต่อมาชาวบ้าน ได้นำทองหุ้มพระพุทธรูป ที่ผุดจากพื้นดินเพียงครึ่งองค์ ดังปรากฎอยู่จนถึงปัจจุบัน
ตำนานเล่าว่า มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง จูงควายไปเลืี้ยงกลางทุ่งนา ตามคำสั่งของพ่อแม่ ไปเจอหลักอยู่หลักหนึ่ง โดยหารู้ไม่ว่า เป็นหลักอะไร แต่ก็นำควายมา ผูกไว้กับหลักนั้น และไปวิ่งเล่นตามประสา ตกเย็นกลับถึงบ้าน เด็กก็ล้มเจ็บไข้และตาย ส่วนควายก็ตายโดยไม่ทราบสาเหตุ หลังจากนั้นพ่อของเด็กได้ฝันถึงสาเหตุที่ลูกชายและควายตาย เพราะลูกชายไปผูกเชือกล่ามควายไว้กับพระเกตุมาลา รุ่งขึ้นจึงไปดูตามในฝัน ก็ปรากฏว่าเป็นจริงตามที่ตนฝัน ข่าวนี้ทราบไปถึงเจ้าเมืองถลาง จึ่งสั่งให้ขุดพระพุทธรูปนี้ขี้นมา แต่เกิดความมหัศจรรย์ มีตัวต่อแตนออกมาอาละวาด ดังนั้นเจ้าเมืองจึงสั่งให้ทำหลังคา กันแดดและฝน เพื่อเป็นที่สักการะบูชา สำหรับคนทั่วไป ต่อมาประชาชนก็เรียกพระพุทธรูปองค์นี้ว่า "พระผุด"
พระครูวิตถารสมณวัตร์ (ฝรั่ง) ท่านเป็นเจ้าอาวาสรูปที่ 15 เมื่อท่านแก้ปริศนาได้ ท่านก็บูรณะปฎิสังขรณ์วัด ท่านได้ขุดดินหลัง พระผุดซึ่งเป็นดินทราย เกรงว่าจะทรุด จึงได้เอาเหล็กแหลมตอกเข้าไปใต้ฐานพระพุทธรูป ที่อยู่ในดิน สกัดเนื้อพระพุทธรูป ไปพิสูจน์ช่างทองรับว่าเป็นทองคำจริงอยู่ด้านใน คำกล่าวเล่าลือว่า พระผุดคือพระทองคำ ก็มีผู้ยอมรับมากขึ้น วัดพระทอง จึงเป็นชื่อวัดอีกชื่อหนึ่ง เหตุเพราะ พระพุทธรูปด้านในเป็นทองคำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น